Mól, panie, jak prawdziwy!

Malina Prześluga to potrafi! Jak nie pchła, to komar, jak nie komar, to… mucha i mól. Tak, tak, właśnie ten ostatni jest głównym bohaterem najnowszej książki Maliny Prześlugi, pt. „Bajka o starej babci i molu Zbyszku”. Co wiemy o molach? Tyle, że robią nam dziury w ubraniach lub spustoszenie w szafkach z suchym jedzeniem. Co robimy z molami? Ubijamy, jak tylko jakiegoś zobaczymy. Za co je uważamy? Za ogromne szkodniki. I nic więcej. Tymczasem… Malina Prześluga małemu molowi nadaje imię, charakter, uczucia, marzenia i wizję przyszłości. Mol Zbyszek mieszkał sobie w szafie wraz z rodziną i przyjaciółmi, gdy zjawiło się TO… zagłada w postaci kulek na mole. I po zabawie. Biedny, niedoświadczony jeszcze, mól został sam. Zaopiekowała się nim mucha Marzena. (Mucha to kolejne stworzenie, którego obecności nie możemy znieść w domu). I tak, krok po kroku, historia mola się rozwija, codzienność nabiera barw, a człowiek, ten odwieczny wróg, nie jest taki zły…

Ha! Lecz człowiek nie byle jaki! Tytułowa stara babcia. Starsi ludzie też nie zawsze są traktowani z należytym szacunkiem. I tutaj Malina Prześluga pewnej staruszce dodaje lekkości i poczucia humoru, a na dodatek pewnych walorów komicznych, bo okazuje się, że zmarszczki mogą tworzyć ciekawe wzorki na twarzy, a brak sztucznej szczęki w ustach – śmieszne miny. I nie ma tutaj nic z rubasznego ośmieszania! To także niezwyczajność w zwyczajności jest bohaterką tej książki. Bowiem może się okazać, że interesujących bohaterów mamy od dawna w domu. Tylko dostrzec ich trzeba, obdarzyć sympatią… (Oj, już to widzę, jak dzieci po lekturze tej książki nie pozwolą rodzicom ubić żadnego mola i żadnej muchy!). I znów jest tak, że trudno się nie uśmiechnąć i nie polubić tych postaci. One tak ubarwiają szarą rzeczywistość!

I może nie byłoby to tak oczywiste, gdyby nie fotografie Pawła Bajewa. Stworzył on Zbyszka i Marzenę, i babcię (a może dziadka w roli babci?) znalazł odpowiednią. Sfotografował ich wszystkich, a co na zdjęciu, to przecież istnieć musi naprawdę. I niech ktoś spróbuje nie uwierzyć! I wszystko się tu zgadza: i mieszkanie nienowoczesne, i szafa, i zęby w szklance. Wszystko jest i to takie, że dotknąć by się chciało i wejść do tego świata natychmiast! Recenzja: Agata Hołubowska

Pewnego dnia na balkon mieszkania Grzesia i jego rodziców, prosto do kartonowego pudełka po telewizorze spada… jajko. Ale nie kurze czy też kacze. To wielkie jajo, z którego wykluwa się najprawdziwszy smok Cudok. Przedszkolak Grześ, choć sam jeszcze mały, otacza opieką malucha. Razem odkrywają uroki zabawy w rakiecie i na zjeżdżalni. Lądują też na czubku najwyższego w okolicy drzewa. Niechcący straszą pewną panią w parku i o mało co nie powodują pożaru w pokoju Grzesia… Ale to nie wszystko. Lektura książki naprawdę Was zaskoczy!

Poznajcie Lilkę − nietypową księżniczkę, która nie przejmuje się tym, co jej wypada, a czego nie. Lubi jeździć na deskorolce i czołgać się po trawie. Uwielbia też tańczyć pod gołym niebem. Bardzo smakują jej ziemniaki pieczone w ognisku i samodzielnie przygotowane pierniczki. Zaprzyjaźnia się z zaskrońcem i bezdomnym psem. Dzięki księżniczce dorośli częściej się uśmiechają i na nowo zaczynają marzyć. Lilki nie da się nie lubić. Zresztą przekonajcie się sami…

Poznaj niezwykły świat zwykłych przedmiotów, które ożywają ? jak za dotknięciem czarodziejskiej różdżki ? gdy spuścimy je z oka choćby na sekundę. Wtedy okazuje się, że mają własne marzenia, ulubione zabawy, kłócą się, chorują, przeżywają gorsze lub lepsze dni, a przede wszystkim potrzebują ciepła i czułości. Szczerbaki, połamańce i inne porzucone na strychu meble marzą o obecności człowieka, a jedno z krzeseł chciałoby być rumakiem i wziąć udział w wyścigach konnych. Król Krzesisław Drugi ? władca wszystkich mebli ? pragnie podróżować po świecie i stać się kimś sławnym. Jak zakończą się przygody niezwykłych przedmiotów i czy uda się im spełnić swoje marzenia?

W miasteczku wszyscy dobrze znają pana Motylewskiego. Od lat na tym samym rowerze, zawsze z uśmiechem na ustach, rozwozi listy. Ale i on dobrze zna mieszkańców miasteczka, zapewne lepiej, niż im się wydaje… Nie, nie, nie otwiera cudzych listów! To niedopuszczalne! Pan Motylewski nigdy by czegoś takiego nie zrobił. Jednak listonosz także trzyma coś w sekrecie. Nikt o tym nie wie, bo ukrywa to pod kraciastą marynarką…

Na placu w miasteczku Pięknolas każdego ranka dwoje dzieci oczekuje na autobus. Piotr Śmiałek, lat siedem i pół, z rudą niesforną czupryną, oraz Melissa Serduszko, siedem i trzy czwarte roku, o oczach koloru orzecha. Piotr jest zakochany w Melissie, ale starannie skrywa to uczucie. A tak naprawdę byłby gotów dać jej gwiazdkę z nieba. Gwiazdkę?… Chętnie dałby jej cały księżyc! Czy marzenia mogą się spełnić? Chyba tak, trzeba tylko przymknąć oczy i… marzyć ze wszystkich sił…

Było sobie małe miasteczko zagubione wśród łąk i pól. Ładne domy na tle wspaniałej przyrody. Pomimo tych zewnętrznych uroków w miasteczku dzieją się dziwne rzeczy. Dzisiaj na przykład w miasteczku odbywa się doroczne święto z udziałem orkiestry dętej. Ale nie słychać żadnej muzyki, żadnego dźwięku, żadnych śpiewów. Nie widać też radości na twarzach mieszkańców ani radosnej atmosfery…

Alicja jest mieszkanką tego miasteczka. Ludzie mówią, że ma niedobry charakter, a to dlatego, że ona wie, czego chce, a zwłaszcza – czego nie chce! Bo nie znosi życia w takim smutnym i posępnym miejscu!

Na rogu ulic Figlarnej i Czarodziejskiej mieści się dom, w którym mieszka Julia. Mała Julia nie jest radosną dziewczynką. Nosi wielkie okulary, co albo naraża ją na złośliwe docinki szkolnych kolegów i koleżanek, albo – co gorsza – sprawia, że staje się zupełnie niewidoczna dla innych dzieci, które nie chcą się zadawać z okularnicą.

Pewnego dnia Julia dowiaduje się, że pan Pokrętło, który prowadzi w okolicy dziwny sklep z artykułami żelaznymi, odchodzi na emeryturę i wystawia swoją firmę na sprzedaż. Dziewczynce udaje się namówić mamę, aby kupiła sklep pana Pokrętły. Dzień, w którym Julia spotka jego niezwykłych klientów, całkowicie odmieni jej życie…